Περί του Μακαριστού Αγίου Γέροντος Ευλογίου

Μετά τη διάλυση της μεγάλης συνοδείας των Χατζη-γεώργηδων από την Κερασιά οι πατέρες σκορπίσθηκαν σε διάφορες περιοχές του Αγίου Όρους.
Στον Άγιο Γεώργιο «Φανερωμένο» ήλθαν έξι αδελφοί με Γέροντα το μεγάλο τους παράδελφο, τον π. Παχώμιο. Ο π. Ευλόγιος όμως, όπως είπαμε, ήταν η ψυχή της συνοδείας. Μετά προστέθηκαν και τα εγγόνια του Χατζη-Γιώργη, ο π. Παχώμιος ο νεότερος και ο π. Γεώργιος με την οσιακή κοίμηση του οποίου ερημώθηκε και το Κελλί.
Δια τους ασκητάς του εν λόγω Κελλίου διαβάζουμε και μαθαίνουμε από τη γραπτή και προφορική παράδοση τα θαυμαστά γεγονότα, που σημειώθηκαν στη ζωή τους.
Στο βιβλίο του Γέροντος Παϊσίου, «Αγιορειται Πατέρες και Αγιορείτικα», στο κεφάλαιο ο «Άγιος Γεώργιος φροντίζει για την Πανήγυρη», αναφέρεται ένα θαυμαστό γεγονός που έγινε στο Κελλί.
Οι προσευχές του γερο-Ευλόγιου προς το θαυματουργότατο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο εισακούσθηκαν και ο Άγιος δεν άφησε την Πανήγυρη του χωρίς ψάρια. Η προσευχη του ανέβαινε στον Θεό, επειδή ήτο δίκαιος ενώπιον Θεού και ανθρώπων. «Πολλά ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη».
Η θαυμαστή αυτή μορφή του Κελλιού μας πόνεσε για την αγάπη του Θεού και του πλησίον. Υπέφερε και ξυλοδαρμούς από τους δαίμονες και καμπούριασε σκυμμένος στην «ευχή» και το νυκτερινό ύπνο στερήθηκε και πόσα άλλα δεν έκανε για την αγάπη του πλησίον, των Αγίων, της Παναγίας και του Θεού.
Τον γερο – Ευλόγιο καμμιά τριανταριά δαίμονες τον πέταξαν από τον καναπέ, ενώ έλεγε την ευχή του γλυκύτατου Ιησού μας.
Ο τελευταίος Μοναχός του Κελλιού, ο π. Γεώργιος την έζησε αυτήν την ιστορία και την έλεγε στους συμμοναστές του, για να τους ενισχύσει στον πνευματικό αγώνα.
Ένας διάβολος μπήκε απο το παράθυρο για να του χαλάσει την ησυχία και τη γαλήνη της «ευχής». Βλέπει όμως «ω του παραδόξου θαύματος» το αγιασμένο γεροντάκι, το ξύλινο σταυρό του να ξεκρεμιέται μόνος του από τον τοίχο και να πλησιάζει τον διάβολο. Ο δαίμονας έγινε καπνός και ο Γέροντας έμεινε αταλάντευτος στο κελλάκι του. Σε ηλικία 108 ετών τον κάλεσε ο Κύριος.
Ώριμος πλέον στην πνευματική ζωή, πλήρης Χάριτος, παίρνει πληροφορία για την κοίμηση του από τον Θεό και δίδει στα καλογέρια του τις τελευταίες του συμβουλές. Προφήτευσε και για τον π. Γεώργιο, τον τελευταίο Μοναχό του Κελλιού, οτι θα ζήσει ογδόντα χρόνια. Ζήτησε να κοινωνήσει ο Γέροντας Ευλόγιος και στις 11 Απριλίου 1948 ανεπαύθει εν Κυρίω.
Ο αρχιμανδρίτης Δαυΐδ ο Σιμωνοπετρίτης ο,τι άκουσε απο τον γέροντα Γεώργιο τα κατέφραψε προς δόξαν Θεού και για την ωφέλεια των μοναχών και όχι μόνο.


(Ο Άγιος Γεώργιος ο Φανερωμένος & τα Αγιασμένα Γεροντάκια του – Έκδοση Ιερού Παντοκρατορινού Κελλίου Αγίου Γεωργίου Φανερωμένου – Άγιον Όρος 2007)