Τον καιρό εκείνο για να επισκεφθεί κανείς το Άγιον Όρος ήταν δύσκολο, λόγω των κακών συγκοινωνιών. Όσοι όμως θεοφιλείς άκουγαν για τον παπα-Τύχωνα ήθελαν με κάθε τρόπο και μέσον να τον επισκεφτούν και να πάρουν την ευλογία του. Έτσι απ'τους πολλούς λαϊκούς και κληρικούς που ενθυμούμαι ήταν και ένας κληρικός ονόματι π. Ηλίας. Ήταν τότε στο Παρίσι για μετεκπαίδευση και γνώριζε και τη ρωσική γλώσσα. Είχε ακούσει για την πνευματικότητα του παπα Τύχωνα και ήλθε να τον γνωρίσει και να συνομιλήσει μαζί του. Είχε περάσει η ώρα και βράδυασε. Ήταν πλέον αδύνατο να φύγουμε νύχτα από την καλύβη του. Ο παπα Τύχων με την πολλή αγάπη του και την απλότητα του θέλησε να μας φιλοξενήσει, αν και, ως ασκητής δεν το συνήθιζε. Μας έδωσε λοιπόν μια τριμμένη ψάθα που είχε και μας έβαλε μέσα στην εκκλησία για να ξεκοραστούμε την νύχτα.
Όμως η ψάθα ήταν γεμάτη από κοριούς. Και το λευκό πουκάμισο του π. Ηλία είχε γίνει κόκκινο από το αίμα τους. Παρόλη αυτή τη δοκιμασία ο π. Ηλίας δεν λυπήθηκε καθόλου, αλλά αντιθέτως ήταν πολύ χαρούμενος, γιατί φιλοξενήθηκε στο κελλή του παπα Τύχωνα και άκουσε από τα αγιασμένα χείλη του λόγους πνευματικούς και πατρικές συμβουλές.
Το μέγα σχήμα των μοναχών το θεωρούσε κάτι πολύ μεγάλο και άγιο. Δεν αρκεί απλά να το φέρουμε, αλλά και να έχουμε μια αγία ζωή. Στη Ρωσσική Εκκλησία τρέφεται άπειρος σεβασμός στους μεγαλόσχημους μοναχούς. Το μέγα σχήμα αντικαθιστά τον άγγελο, τον τέλειο μοναχό, τον απαλλαγμένο από πάσα βιοτική μέριμνα. Είναι αυτός που ανέβηκε όλες τις αρετές, ζητά την αγγελική ζωή, μεριμνά τα του Θεού, πως θ'αρέσει μόνο στον θεό όχι στους ανθρώπους. Αυτό είναι το μέγα σχήμα: κελλί, εκκλησία, νηστεία, προσευχή αδιάλειπτος. Δεν δικαιολογείται ο μεγαλόσχημς να περιφέρεται δεξιά κι αριστερά ούτε ν' ασχολείται με τη διοίκηση. Στη Ρωσική Εκκλησία τον μεγαλόσχημο τον θεωρούν άγιο. Λέγουν πως, αν δουν τον πατριάρχη, πρώτα θα βάλουν μετάνοια στον μεγαλόσχημο. Όχι όπως το έχουμε εμείς, που το φορούν οι νέοι και καμαρώνουν, αυτό είναι αμαρτία, έλεγε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου