Το Γερό - Δαμασκηνό μοναχό, διαδέχθηκε στην ξεροκαλύβα αυτή αι κατά πάντα μιμήθηκε τη ζωή του, ο Γερο - Χαράλαμπος κι αυτός πολύ παλαιός ασκητής και ερημίτης. Έγινε μοναχός και μαζί με τ' αλλα χαρίσματα που κληρονόμησε από το Γερο - Δαμασκηνό, είχε και το χάρισμα της μελέτης του θανάτου.
Μετά την προσευχή του Άποδείπνου, έμπαινε μέσα σε νεκρικό κρεβάτι και ξάπλωνε ακουμπώντας το κεφάλι του σε μια πέτρα αντί για μαξιλάρι. Και τότε άρχιζε να σκέπτεται και να ζωντανεύει την εικόνα του θανάτου. Σχημάτιζε τό σώμα του, όπως οι πεθαμένοι, και έλεγε στον εαυτό του: Τάλαίπωρε Χαράλαμπε, τώρα πεθαίνεις, άκου! Χτυπάνε για σένα οι καμπάνες του Κυριακού, οι Πατέρες τώρα λένε: Πάει ο Γερό - Χαράλαμπος πέθανε, δε θα μας ενοχλεί πια με την παρουσία του και τη φλυαρία του, ο Θεός να συγχωρέσει και να αναπαύσει την ψυχή του. Ναι! Όλα αυτά είναι ωραία και καλα, αλλα συ ταλαίωπρε Γερο Χαράλαμπε, τί θα κάνεις; Που θα πας; Πως θα παρουσιαστείς έτσι που είσαι βρώμικος και ελεεινός στο Θεό, στο δίκαιο Κριτή, στο θρόνο του Θεού; Τί έργα, τί καρπούς έχεις να του παρουσιάσεις; τί έκαμε σήμερα για το Θεό, για το συνάνθρωπο σου και για τον εαυτό σου; Άρα θα αξιωθείς να ιδείς τους αγίους Αγγέλους του Θεού; Τα θεία Αγγελικά Τάγματα, τις ουράνιες Ταξιαρχίες; τις Ιεραρχίες των Αγίων, των Πατριαρχών, των Αποστόλων, των Προφητών, των Ιεραρχών, των Οσίων, των Οσιομαρτύρων ανδρών και γυναικών, τα διάφορα Τάγματα των Δικαίων, των Βασιλέων, των Ιερομαρτύρων, των Μαρτύρων και όλων των δοξασμένων δούλων του Θεού, των σεσωσμένων και αγιασμένων; Άρα θα αξιωθείς ταλαίπωρε και αμαρτωλέ να ιδείς την Παντοβασίλισσα Μαριάμ, τη μητέρα του Θεού, Κυρία Θεοτόκο; την έφορο και Προστάτη του Αγίου τούτου Τόπου, την ιδιαίτερη και ακαταίσχυντη Προστασία των χριστιανών και μόνη παρηγοριά των αγιορειτών μΟναχών. Άρα θα μπορέσεις άθλιες, να περάσεις τα εναέρια Τελώνια των παμπόνηρων Δαιμόνων, τα όποια από τη λύσσα και τη μανία που τα κατέχει, αλλά και την επιθυμίοα που έχουν να γκρεμίζουν όλους τους ανθρώπους στην Κόλαση, θα θελήσουν και σένα να σ'εμποδίσουν και να σε γκρεμίσουν στην άβυσσο της γέεννας του πυρός. Άρα θα μπορέσεις να τους ξφύγεις και να φθάσεις στο θρόνο της μεγαλοσύνης του ΘΕού και να αξιωθείς να προσκυνήσεις την Παναγία Τριάδα;
Άρα δε σε φοβίζει, Μοναχέ Χαράλαμε το ρητό της Αγίας Γραφής που λέει: "Και ει ο δίκαιος μόλις σώζεται, ο ασεβής και αμαρτωλός που φανείτε;" (Α΄Πετρ. Δ΄18).
Μ'αυτές τις σκέψεις και τις θεωρίες πλημμύριζαν τα μάτια του δάκρυα κι έμενε ξάγρυπνος μέχρι το πρωί, που αρχίναγε και πάλι η προσευχή, η εγκράτεια όλων των αισθήσεων και η σκληρή άσκηση της καινούργιας ημέρας.
Με την καινούργια ημέρα έλεγε στον ευτό του: "Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν τω Βασιλεί ημών Θεώ. Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ τω ΒΑσιλεί ημών Θεώ. Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτώ Χριστώ το Βασιλεί και Θεώ ημών", δηλαδή έλεγε σε όλες τις αισθήσεις του: Στα χέρια, στα πόδα, στα μάτιαμ στα αυτιά, στη γλώσσα, στο νου, στην καρδιά και σ'όλε τις κινήσεις της ψυχής του, έλάτε όλα μαζί να προσκυνήσομε το Θεό και να προσπέσομε σ'αυτόν, και πάλι από την αρχή έλεγε οτι αυτό πρέπει να γίνεται σε κάθε στιγμή, αν θέλεις ταλαίπωρε να σε συγχωρέσει και να σε δεχτεί ο Θεός, να παραβλέψει τα πταίσματα, τα πλημμελήματα κι όλα τα εγκλήματα που έχουμε κάνει στη ζωή μας.
Κατ'αυτόν τον τρόπο έζησε περίπου εξήντα χρόνια, στερημένα σχεδόν από καθέ υλική ανάπαυση και παρηγοριά. Σε μεγάλη ηλικία επήρε αυτόν ο Πανάγαθος Θεός στη βασιλεία των ουρανών στην αιώνια μακαριότητα.
(Απόσπασμα από το Γεροντικό του Αγίου Όρους)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου