Ο Παπα Φιλάρετος ο Ηγούμενος της Ι.Μ. Κωνσταμονίτου

Οι πατέρες της Ι.Μ Κωνσταμονίτου πολλά έχουν φυσικά, να γράψουν για τον Άγιο Γέροντα τους, διότι τον έζησαν από κοντά πολλά χρόνια. Από μακριά εγώ λίγα γνώριζα, αλλά θα ήταν αδικία, εάν δεν ανέφερα καθόλου τον Άγιο Γέροντα, διότι διακρινόταν για τις αρετές του ανάμεσα στους άλλους Πατέρες και Ηγουμένους της εποχής του και ήταν ξακουστός.
Κάποτε λοιπόν είχε επισκεφθεί την Ι. Μονή Κωνσταμονίτου ένας έφεδρος Αξιωματικός κατά το 1950. Ο Παπά – Φιλάρετος τον φώναξε από μακριά με το όνομα του και του είπε και μια περιπέτεια που είχε, τον συμβούλευσε και τον παρηγόρησε. Ο Αξιωματικός τα'χασε! Είχε συγκλονισθεί από το διορατικό χάρισμα του Γέροντα και του είπε με ευλάβεια:
Γέροντα θα γίνω Μοναχός, μόλις απολυθώ
Ο πατήρ απάντησε:
Να γίνεις παιδί μου, αλλά όχι σ'αυτό το Μοναστήρι, γιατί θα σου συμβεί πειρασμός μετά από τρία χρόνια με τον Γραμματέα.
Ο Γέροντας προέβλεπε και μετά από τρία χρόνια έναν πειρασμό που θα συναντούσε!
Όταν λοιπόν ο αξιωματικός απολύθηκε από τον Στρατό ο Παπα – Φιλάρετος τον συμβούλευσε και τον έστειλε σε άλλη Μονή, όπου και έγινε Μοναχός. Αλλά κάθε μήνα πήγαινε και συμβουλευόταν τον άγιο Γέροντα. Μια μέρα που τον είχε επισκεφθεί, τον βρήκε καθισμένο σε μια άκρη του κελλιού του τον Παπα-Φιλάρετο να πιάνει το κεφάλι του. Ο Πατήρ Ανανίας ( ο πρώην αξιωματικός) με πόνο τον αγκάλιασε και τον ρώτησε:
Τί έχεις Γέροντα; Τί έπαθες;
Και ο Γέροντας απήντησε στενοχωρημένος:
Τέκνον μου, Ανανία, ουδένα πειρασμό είχα σήμερα, εγκατέλειψις Θεού!
Ο Αθλητής του Χριστού Παπα – Φιλάρετος ήθελε να παλεύει κάθε μέρα με τους πειρασμούς για να στεφανώνεται από τον Χριστό!
Άλλη φορά πάλι είχε ιδεί έναν λαϊκό και του λέει:
Ε κακομοίρη μου, εσύ δεν πάσχεις από σωματική αρρώστια. Άδικα καταξοδεύτηξες στους γιατρούς. Εσένα ο σερσέμης (δηλ. ο δαίμονας) σε βασανίζει.
Εκείνος του είπε:
Κάνε προσευχή Γέροντα, να απαλλαχτώ
Και ο Παπα – Φιλάρετος του απάντησε:
Θα κάνω εγώ προσευχή παιδί μου αλλά και εσύ να νηστέψης, γιατί έτσι μόνο φεύγει το δαιμόνιο, με νηστεία και προσευχή, το είπε ο Χριστός μας.
Ο βασανισμένος άνθρωπος έκανε υπακοή και έγινε καλά με την νηστεία που έκανε ο ίδιος και την νηστεία και προσευχή του Αγίου Γέροντα.
Στα τελευταία του πια ο Παπά – Φιλάρετος είχε ωριμάσει πνευματικά και γνώριζε όχι μόνο τις καρδιές και τους λογισμούς των ανθρώπων, αλλά ακόμη και στις τσέπες τι είχαν!
Μια μέρα είχε περάσει από τη Μονή Κωνσταμονίτου ένας Κληρικός, να πάρει την ευχή του Γέροντα και να τον συμβουλευτεί. Ήθελε να μείνει στο Άγιον Όρος. Ο Παπα – Φιλάρετος, αφού του απήντησε στα θέματα που του ανέφερε, και σε άλλα, πριν να του τα πει ο Κληρικός, του είπε και τι να κάνει τα χρήματα που είχε στις τσέπες του, και το ποσό ακριβώς των χρημάτων που είχε! Ο Κληρικός τα 'χασε και δόξασε τον Θεό, που γνώρισε Γέροντα και στην εποχή μας σαν τους Γεροντάδες της παλιάς εποχής!
Όταν πια γέρασε ο Παπα – Φιλάρετος αρρώστησε λίγο γιατί οι σωματικές του δυνάμεις τον είχαν εγκαταλείψει. Οι Πατέρες της Μονής από αγάπη τον ανάγκασαν να πάει σε Νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη, για να εξετασθεί. Ο Γέροντας δεν κατάλαβε πως βρέθηκε στο Νοσοκομείο γιατί ήταν ζαλισμένος και από το ταξίδι, εκτός από την εξάντληση που είχε. Όταν συνήλθε, βλέπει για μια στιγμή να έρχονται οι νοσοκόμες και να τον πλησιάζουν. Ο Παπα Φιλάρετος μόλις τις είδε στα άσπρα ντυμένες και με εκείνα τα καπελάκια, νόμιζε οτι είναι Άγγελοι με φωτοστέφανα και από ευλάβεια έκρυβε το πρόσωπο του με το σεντόνι. Όλοι γύρω του τα 'χασαν και θαύμασαν για την καθαρότητα του Γέροντα! Ο Προηγούμενος Συμεών ο Φιλοθεΐτης ήταν και αυτός δίπλα του τότε, ο οποίος και μου το διηγήθηκε.
Τον μετέφεραν μετά στην Μετάνοια του, και ανεπαύθη εν Κυρίω. Την ευχή του να έχουμε. Αμήν

Από το βιβλίιο του Γέροντος Παϊσίου "Αγιορείτες Πατέρες και Αγιορείτικα"